Związek Literatów Polskich jest zawodową organizacją pisarzy. Jego członkowie, w swojej twórczości i działalności, nawiązują do humanitarnych tradycji myśli ogólnoludzkiej, które w kulturze polskiej zawsze były zespolone z troską o dobro kraju i narodu. Kontynuacja tych tradycji oraz wszechstronny rozwój współczesnej literatury polskiej stanowią przedmiot starań i pracy wszystkich członków i władz Związku Literatów Polskich.
Mielecki poeta, aforysta, redaktor pism literackich i animator kultury, urodził się 11 września 1952 r. w Mielcu. Jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego im. Janka Bytnara w Kolbuszowej. Zdobywał wielokrotnie laury ogólnopolskich konkursów literackich w dziedzinie poezji, fraszki i aforyzmu. W czasach wolnej Polski współtworzył, wraz innymi znanymi osobowościami, mieleckie środowisko literackie jako założyciel i były długoletni (2006-2016) prezes Grupy Literackiej „Słowo” przy TMZM im. Wł. Szafera w Mielcu. Zredagował w tamtym czasie pięć antologii, pięć tomików i pięć numerów „Artefaktów” – Mieleckiego Rocznika Literacko-Kulturalnego. Od marca 2017 roku pełni funkcję prezesa Mieleckiego Towarzystwa Literackiego. Debiutował tomikiem „Na pięciolinii życia” w 2004 roku. Wydał ponadto: „Zakręty”(2008), „Jeszcze”(2009), drugie wydanie tomiku „Na pięciolinii życia”(2009), „Schody”(2010), „Na przekór gwiazdom”(2016), „Balans bieli i czerni” (2018) i „Circulus vitiosus”(2019). Jego poezja trafiła do 15. antologii poza Mielcem. Opublikował bardzo liczne artykuły w czasopismach regionalnych i literackich. Za swoje zasługi dla literatury odznaczony odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”(2009) i „Brązowym Krzyżem Zasługi” (2014), nagrodzony Nagrodą Zarządu Województwa Podkarpackiego (2016) i Nagrodą Honorową Zarządu Oddziału ZLP Rzeszów (2017).
Kontakt elektroniczny
z zamyślenia i pogodnej wyobraźni
utkałem dla nas namiastkę nieba
póki słoneczny dzień
nie porwał resztek scenografii
na pozłacanym kobiercu gwiazd
otuleni miękką kołdrą nocy
zapełnialiśmy zgłoskami czułości
kolejne frazy snu
szczęśliwsi niż anioły
przenosiliśmy codzienne sprawy
za siedem gór i mórz
tam gdzie czas teraźniejszy
ma smak wybornej czekolady
świat pachnie majem
a każdy dzień usłany jaśminem
dopieszcza spokój naszych serc
ptaszęce kwilenie umysłów
gdybyś nie istniała
potrzebowałbym boskich zalet
by wskrzesić piękno
co przekroczyło próg mego serca
w enigmatyczny sposób
muśnięciem magicznej różdżki
przyoblekło zmysły
i wyciszoną świadomość
od kiedy mam cię w swej krwi
przepływasz leniwie
ciepłą falą majowej rześkości
meandrami moich żył
gdybyś była snem
budziłbym się codziennie
łakomy na szczęście
które dotąd rzadko
przypominało sobie o tym
że istnieję z krwi i kości