Związek Literatów Polskich jest zawodową organizacją pisarzy. Jego członkowie, w swojej twórczości i działalności, nawiązują do humanitarnych tradycji myśli ogólnoludzkiej, które w kulturze polskiej zawsze były zespolone z troską o dobro kraju i narodu. Kontynuacja tych tradycji oraz wszechstronny rozwój współczesnej literatury polskiej stanowią przedmiot starań i pracy wszystkich członków i władz Związku Literatów Polskich.
Refleksje o wierszach Małgorzaty Żureckiej z tomiku Biegniemy bez tchu
Tytuł nowego tomiku Małgorzaty Żureckiej kojarzy się z wyścigiem lub ucieczką, biegiem koniecznym, nieuniknionym, wymagającym mobilizacji wszystkich sił. Biegniemy z Autorką przez życie, drogami miłości i śmierci, zachwytu i przerażenia. Ale to drogi niezwykłe, rozświetlone wrażliwością i talentem poetyckim. W takim świetle na nowo oglądamy dobrze znane wszystkim pejzaże wzruszeń.
W tym tomiku, jak w sztambuchu zapełnianym przez lata, znajdziemy młodzieńczą modlitwę, pierwszą miłość, piękną i nietrwałą jak polne maki, spotkamy dawno zmarłe babcie, ujrzymy opuszczony, umarły dom… Dorosłe problemy na chwilę ustąpią miejsca beztroskiemu spotkaniu z poetami pod księżycem, albo słonecznemu popołudniu w ogrodach Wersalu, odmalowanemu z iście paryską finezją. A obok tego pojawia się obrazki współczesnych wydarzeń ze świata pełnego wojen i przemocy.
Większość utworów pisana jest w pierwszej osobie, co jeszcze pogłębia wrażenie obcowania z osobistym sztambuchem. Autorka splata kunsztowne metafory, osadzone w przyrodzie, w codzienności, a przecież tak niezwykłe: „tratwy chmur…”, „ciepły deszcz / zdjął z pól mrozem / wykrochmalone poszewki”, „słyszę (…) zmęczoną skargę pociągu”.
Jak leitmotiv przewija się przez karty tomiku – śmierć. Ta, która najpierw „nas nie dotyczy”, potem przychodzi z wojną i zarazą, w ciągu lat zabiera tak wielu bliskich, i nagle czujemy, że „prowadzi mnie na smyczy”. Ale obok niej jest ciągle na tych kartach obecna miłość, muzyka, natura, ludzie… Znajdziemy też refleksje dotyczące samej poezji.
Można odczytać ten tomik jako swoisty obrachunek z życiem, ze sobą, z Bogiem… A przejmujące, subtelne obrazy poetyckie sprawiają, że wiersze stają przed nami niczym lustra, odbijające nasze lęki, zachwyty i przeczucia.
Anna Garbacz
Zapraszamy do lektury krótkiego eseju poświęconego najnowszemu tomowi poetyckiemu Stefana Żarowa.
(R)
Ukazał się już 5. almanach Wiersze znad Sanu. Zapraszamy do lektury recenzji almanachu.
(R)