Związek Literatów Polskich jest zawodową organizacją pisarzy. Jego członkowie, w swojej twórczości i działalności, nawiązują do humanitarnych tradycji myśli ogólnoludzkiej, które w kulturze polskiej zawsze były zespolone z troską o dobro kraju i narodu. Kontynuacja tych tradycji oraz wszechstronny rozwój współczesnej literatury polskiej stanowią przedmiot starań i pracy wszystkich członków i władz Związku Literatów Polskich.
Od autora
W trzecim tomie Wierszy zebranych (Rzeszów 2025) zgromadziłem liryki z lat 2019-2024.
Wcześniej napisane wiersze wydałem już w zbiorach: Wiersze zebrane 1963-2013. Rzeszów 2013, Wiersze zebrane tom II z lat 2013-2018. Rzeszów 2019.
W tomie III zastosowałem układ chronologiczny, zgodny z powstawaniem utworów. Całość podzieliłem na sześć rozdziałów.
Mam nadzieję, że taki układ pozwoli odbiorcy prześledzić procesy powstawania liryków i zmian w strukturze moich ulubionych motywów, obrazowania, być może także warsztatu poetyckiego.
Łatwo można dostrzec moje preferencje nawet w długości poszczególnych rozdziałów. Najdłuższy z nich,(Pejzaże, ogrody, weduty) to świadectwo moich fascynacji naturą w ®różnych jej aspektach. Ogrody, sady, kwiaty, ptaki, zwierzęta – całe bogactwo przyrody – staram się dostrzegać wieloaspektowo, także z uwzględnieniem płaszczyzn czasowych i zapewne dlatego tak bardzo cenię sobie tulipany – dla ich niezwykłego piękna i niezwykłej roli w historii Holandii czy imperium osmańskiego. Mam też mnóstwo krajobrazów z dzieciństwa, młodości oraz wizji literackich, wykreowanych przez moich ulubionych autorów.
Fascynują mnie także ludzie – osobowości twórcze w różnych dziedzinach sztuki – malarze, rzeźbiarze, muzycy, poeci, pisarze, ale i mistrzowie w swoim zawodzie (jak np. mistrz cukierniczy z Rzeszowa, Kazimierz Rak). Zawsze podziwiałem ich zdolności i dar kreowania piękna.
Inna moja fascynacja, także wyraźnie zaznaczona, zwłaszcza w rozdziale IV, to wspaniałe kolorowe, pachnące, pełne światła i dźwięków Święta Bożego Narodzenia, które ciągle towarzyszą mi we wspomnieniach i w czasie teraźniejszym.
Ponieważ wszyscy wiemy, w jak skomplikowanych czasach przyszło nam żyć, zapraszam do mojego świata na chwilę wytchnienia. Wolno nam na moment zapomnieć o tym, że świat jest zły i schronić się pod drzewem kwitnącej jabłoni albo w Dziwnym ogrodzie Józefa Mehoffera.
Od autora
W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku bardzo aktywną działalność artystyczną prowadziła Bieszczadzka Grupa Twórcza. Jej siedzibą była Galeria w Zagórzu, którą prowadził Jan Ligaj, rzeźbiarz, specjalista z zakresu intarsji. Stowarzyszenie było bardzo liczne. Skupiało ludzi z różnych dziedzin sztuki. Budziło zainteresowanie społeczne i medialne. Zarówno w „Widnokręgu” (Edmund Gajewski), w TVP Rzeszów (Andrzej Potocki), jak i na falach Rzeszowskiej Rozgłośni Radiowej nie brakowało relacji z działalności Bieszczadzkiej Grupy Twórczej. Sam również na łamach rzeszowskiej prasy promowałem twórczość wyróżniających się artystów tej grupy. W 1993 roku jako Szef Wojskowej Galerii Malarstwa w Rzeszowie, która działała w latach 1990-2014, zorganizowałem zbiorową wystawę dorobku Bieszczadzkiej Grupy Twórczej. Swoje prace wystawiali wówczas: Leon Chrapko, Stanisław Chytła, Henryk Gąsior, Jan Ligaj, Antoni Łuczka, Jan Mogilany, Zdzisław Pękalski i Wanda Wesołkin.
Z Bieszczadzką Grupą Twórczą sympatyzowała Kornelia Gyurko-Suszyńska. W 1997 r. Wojskowa Galeria Malarstwa zaprezentowała jej obrazy. Wystawa wzbudziła duże zainteresowanie odbiorców. Na łamach „Tygodnika Sanockiego” (1997 nr 19) ukazał się okolicznościowy wywiad z artystką autorstwa Piotra Kijowskiego. „W Krajobrazach” (1997) o jej malarstwie ciekawie pisały: Wanda Mołoń i Anna Rakuś.
Obecnie malarka zajmuje się głównie ceramiką artystyczną.
W gronie bieszczadzkich artystów Zdzisław Pękalski był zdecydowanie wyróżniającą się osobowością. Jego kreatywność nie miała sobie równych. To sprawiło, że był twórcą nadzwyczaj oryginalnym i budzącym coraz większe zainteresowanie kulturowe.
Moje podróże do pięknej krainy Bieszczadów i do malowniczo położonej Hoczwi, w której mieszkał Pękalski, odbywałem często w towarzystwie Jana Szelca, poety z Sanoka, członka współzałożyciela KKMP „Gwoźnica” w Rzeszowie. Nic więc dziwnego, że nasze spotkania były poświęcone rozmowom o sztuce, o bogatych i różnorodnych przejawach życia plastycznego i literackiego ówczesnej Rzeszowszczyzny. Warto dodać, że Pękalski uprawiał także poezję i brał udział w ogólnopolskich konkursach literackich.
Moje wiersze o Zdzisławie Pękalskim są lirycznym zapisem tamtych spotkań i tamtych dyskusji.
Zgromadzone w II części Arkusza Obrazki bieszczadzkie powstały na początku XXI wieku, głównie w latach 2007-2017. Są zapisem moich osobistych więzi z miejscami, które powszechnie uznawane są za piękne, tajemnicze i budujące silny związek człowieka z wszechświatem.
Nic więc dziwnego, że nie tylko dla poetów, ale także malarzy, rzeźbiarzy, muzyków – Bieszczady są twórczą inspiracją i natchnieniem. Atutem tego regionu jest także jego wielokulturowe dziedzictwo. Właśnie ono sprzyja procesom kreacji we wszelkich dziedzinach sztuki i pozwala kształtować się fascynującym osobowościom twórczym.
Wprowadzenie
Dawno temu, a może wcale nie tak dawno, byłem opiekunem gazetki szkolnej „Post Scriptum”. Konkretnie miało to miejsce w latach 2002-2019, gazetka zaś wychodziła w Zespole Szkół w Jeżowem – w której to szkole przez wiele lat pracowałem jako polonista (okazjonalnie zaś nauczyciel wiedzy o kulturze, filozofii, a w odległych latach.. języka rosyjskiego).
Wprowadzenie do książki » link do pdf
(R)
Początkiem roku ukazał się 6. już tom almanachu "Wiersze znad Sanu". Publikacja ta ukazuje się pod auspicjami ZLP w Rzeszowie oraz pod bacznym redaktorskim okiem naszego długoletniego członka kol. Mieczysława Ossowskiego. Swoją twórczość zaprezentowało kilkunastu autorów m.in. zrzeszeni w oddziale rzeszowskim - Józef Bilski i Karolina Witkiewicz. Promocja publikacji odbyła się w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Melchiora Wańkowicza w Stalowej Woli. Zapraszamy do lektury wstępu 6. Wierszy znad Sanu. Powyżej pamiątkowe zdjęcie autorów i uczestników oraz skan wzmianki o wydarzeniu w "Sztafecie".
(R)
W dniu 10.02.2025 nakładem Wydawnictwa Lind & Co Polska został wydany audiobook, a także e-book powieści Wiesława Hopa „Jastrzębie nad połoniną”. Można ją nabyć w księgarniach internetowych, np. Empik.com, Virtualo i innych.
Czyta: Jakub Kamieński.
Czas słuchania: 11 godz. 14 min.
Wprowadzenie i fragment wstępu » link do pdf
(R)
Wstęp
Wiersze, które znajdziesz w tym tomiku, to jest szept natury, który prowadzi nas przez przestrzenie pełne ciszy, zadumy i ukrytego piękna. To podróż w miejsca, gdzie czas wydaje się zwolnić, a świat zewnętrzny staje się tłem dla głębszych refleksji o porządku, harmonii i tęsknocie za pełnią. Jak w wierszu „Wigry”, pejzaże te są nie tylko tłem dla ludzkich losów, ale także świadkami nieuchwytnego, niemal mistycznego wymiaru rzeczywistości.
Wiersze te oddychają w rytmie wody, wiatru, śpiewu dzieci i dźwięków przyrody. To obrazy, które wyłaniają się z tej ciszy – jezioro, kościół jak wzniesione dłonie ku niebu, porzucone łodzie na piasku – symbole, które niosą ze sobą pytania o sens, o możliwość cudów, o to, czy możemy wciąż odnaleźć równowagę między tym, co materialne, a tym co duchowe. Jest to poezja, która poszukuje, ale nie narzuca odpowiedzi. Pozostawia przestrzeń dla wyobraźni, która może wypełnić te obrazy własnym znaczeniem.
Zbiór ten jest jak zbieranie kamieni z brzegu – każdego z nich, choć innego, łączy ten sam pierwiastek. To zaproszenie do zanurzenia się w świecie, gdzie słowo staje się mostem łączącym nas z tym, co ukryte w nas samych, z tęsknotą za tym, co niewypowiedziane, a jednak odczuwalne. I choć obrazy są pełne nostalgii, w ich cieniu kryje się nadzieja na odkrycie nowego sensu, nowej wrażliwości, która ożywi zapomniane cuda w naszym codziennym życiu.
Czytając te wiersze, pozwól sobie na chwilę zatrzymania. Wybierz się w tę cichą podróż, gdzie nie chodzi o to, by znaleźć gotowe odpowiedzi, ale by przez chwilę pobyć w pięknie, które zostaje, gdy milczymy.
Przemysław Broziński (Wstęp)